رب گوجه‌فرنگی یکی از چاشنی‌های پرکاربرد در آشپزی جهانی است که تاریخچه‌ای طولانی دارد.
تاریخچه رب گوجه‌فرنگی
گوجه‌فرنگی در ابتدا در آمریکای جنوبی رشد می‌کرد و توسط اسپانیایی‌ها در قرن ۱۶ میلادی به اروپا معرفی شد. در ابتدا، اروپایی‌ها از گوجه‌فرنگی به عنوان گیاه زینتی استفاده می‌کردند، اما بعدها در آشپزی جایگاه ویژه‌ای پیدا کرد.
فرآیند تولید رب گوجه‌فرنگی در قرن ۱۸ میلادی شکل گرفت، زمانی که مردم شروع به جوشاندن و تغلیظ گوجه‌فرنگی کردند تا بتوانند آن را برای مدت طولانی‌تری نگهداری کنند. در قرن ۱۹ میلادی، با پیشرفت فناوری، روش‌های صنعتی تولید رب گوجه‌فرنگی توسعه یافت و این محصول به یکی از اجزای اصلی آشپزی در سراسر جهان تبدیل شد.
نقش رب گوجه‌فرنگی در فرهنگ‌های مختلف
ایتالیا: رب گوجه‌فرنگی یکی از اجزای اصلی در تهیه سس پاستا و پیتزا است و در غذاهای سنتی مانند لازانیا و راگو نقش مهمی دارد.
ایران: در غذاهای ایرانی مانند قیمه، قرمه‌سبزی و خورش‌ها از رب گوجه‌فرنگی برای ایجاد طعم و رنگ استفاده می‌شود.
مکزیک: در تهیه سس سالسا و غذاهای تند مانند تاکو و انچیلادا، رب گوجه‌فرنگی نقش کلیدی دارد.
هند: در غذاهای هندی مانند کاری و ماسالا، رب گوجه‌فرنگی به عنوان پایه‌ی اصلی سس‌ها استفاده می‌شود.
فرانسه: در تهیه سس‌های کلاسیک مانند سس مارینارا و سس بورگینیون، رب گوجه‌فرنگی نقش مهمی دارد.
امروزه، رب گوجه‌فرنگی نه‌تنها در آشپزی بلکه در صنایع غذایی و صادرات نیز اهمیت زیادی دارد و به عنوان یک محصول استراتژیک در بسیاری از کشورها تولید می‌شود.
